بادام زمینی ( Arachis hypogea )

بادام زمینی،گیاهی است یکساله و دولپه و از خانواده Fbaceae  می باشد. این گیاه بومی آمریکای جنوبی است و از آنجا به نقاط به مختلف دنیا برده شده‌است. بوته آن که بوته‌ای یک سالانه است و 30 تا 50 سانت ارتفاع دارد. 

بادام زمینی منبعی است غنی از پروتئین. ولی از آنجا که دارای بعضی انواع امینو اسیدهای ضروری مانند لیزین، سیستین و متیونین نیست توصیه می‌شود به همراه مواد غذایی مکمل استفاده شود.

از نظر تیپ رشد شامل دو گروه رونده ( ارقام وحشی ) و ایستاده ( ارقام اصلاح شده ) می باشد. 

در بادام زمینی پس ار تلقیح گلبرگ های گیاه می ریزد و تنها مادگی و تخمدان تلقیح شده باقی می ماند که در اصطلاح به آن peg   می گویند. 

در ارقام ایستاده ، برداشت مکانیزه راحت تر می باشد ولی به دلیل ارتفاع گیاه  peg با مشکل بیشتری وارد خاک می شود. برای حل این مشکل از سایکوسل استفاده می شود که باعث پاکوتاهی می باشد.

صفر فیزیولوژیکی این گیاه 10 درجه سانتی گراد می باشد.

علت محدودیت کشت در ایران : علت اصلی آن کمبود آب در ایران می باشد لازم به ذکر است که این گیاه به تجمع آب و کمبود دی اکسید کربن مقاوم می باشد.

همراه با ریز شدن و سنگین شدن بافت خاک ، کشت ارقام خزنده بر بوته ای ارجحیت دارد زیرا ارقام خزنده راحت تر می توانند در خاک هایی با بافت سنگین نفوذ نمایند. لازم به ذکر است که ارقام خزنده دیررس تر از ارقام بوته ای می باشند.

اصولا بادام زمینی روزکوتاه می باشد اما ارقام اصلاح شده آن نسبت به طول روز بی تفاوت می باشند.

بادام زمینی از نظر حاصلخیزی خاک بسیار کم توقع است و در خاک های شنی فقیر با ماده آلی کم عملکردی کاملا اقتصادی را در تولید دارد.

زمان برداشت بادام زمینی با آثار زردی خفیف و بررسی نیام ها مشخص می گردد.

در حال حاضر بذور کاشته شده در دنیا دو نوع اند : 

1 . ارقام آمریکایی نوع   Runner

2 . ارقام اسپانیایی نوع Bunch

برای برداشت این گیاه می توان از نسبت اسی لینولییک به اسید اولییک استفاده نمود که این نسبت هرچه بیشتر باشد بهتر می باشد. لازم به ذکر است که در ابتدای فصل رشد این نسبت پایین است.